‘Samenwerken om jongeren een thuis en een toekomst te bieden’

Onze eindverantwoordelijke van onze Trainingshuizen Jeroen Loonstra werkt sinds 2015 aan het concept Trainingshuis en vertelt je hier graag meer over.

Stel jezelf eens voor, wie ben je en wat doe je precies bij de Bosk?
Mijn naam is Jeroen Loonstra, 45 lentes jong, en ik ben de eindverantwoordelijke van onze Trainingshuizen. Ik werk aan de dagelijkse gang van zaken in Friesland en Drenthe. Hiernaast werk ik aan trainingen voor getraumatiseerde kinderen, de-escalerend werken, ben ik helpdesk manager en incident manager. Van alles wat dus.

Sinds wanneer ben je al Directeur van de Trainingshuizen? Wat deed je hiervoor?
We zijn op 1 februari 2015 gestart met de Trainingshuizen, ik werkte hiervoor als groeps- en persoonlijke begeleider in de gesloten jeugdzorg.

Vertel ons eens meer over het ontstaan van de Trainingshuizen.
In de gesloten jeugdzorg waar ik voorheen werkzaam was werden de jongeren tot 18 jaar begeleid en daarna uitgeplaatst. Dit vaak richting zelfstandigheidstrajecten, even heel kort door de bocht gezegd: de jongere kreeg een appartement met meubels, 50 euro weekgeld met de mogelijkheid om zich te melden bij een kantoor met personeel. Dit was vaak te kort durend, de 50 euro ging in de eerste week naar kleding, vermaak en andere uitgaven.

Hetzelfde geldt voor de tweede week, waarbij de derde week vaak geleefd werd van een wit broodje pindakaas. Na een aantal keer bij de buren te mogen eten en bij familie kwamen de jongeren toch weer ‘op straat’ te staan. Waarop ze vervolgens opgepakt werden voor winkeldiefstal. Zo kwamen ze weer terug bij de gesloten jeugdzorg. Een vicieuze cirkel waar ze niet uitkomen. Hierdoor is het concept Trainingshuizen ontstaan.

”50 euro ging in de eerste week al vaak op aan kleding, vermaak en andere uitgaven”

Waarom zijn de Trainingshuizen je passie?
Ik heb in mijn tijd in de gesloten jeugdzorg veel met de jongeren gesproken. Zij misten een plek waar op hen gelet werd. Noem het maar een thuis, want veel jongeren hebben geen veilige thuis situatie gehad. Trainingshuizen zijn opgezet in een zo’n huiselijk mogelijke vorm om de jongeren richting zelfstandigheid te begeleiden. Dit lijkt het meest op een ‘normaal’ traject.

Want je woont zelf ook naast het trainingshuis, is dit een bewuste keuze geweest? Hoe is dit zo gegroeid?
We zijn ooit begonnen in een pand in Drogeham aan de Tjerkbuorren 1 waar niemand bij woonzaam was. Er was een klein team en dit was niet meer te doen voor mij. We hebben toen het huidige pand in Drogeham kunnen kopen, een voormalig architecten kantoor en omgebouwd naar woningen voor de jongeren. Het is een gezinshuis, maar doordat we nieuwe locaties openen is mijn rol veranderd. Ik ben nu naast gezinshuisouder ook coördinator voor de nieuwe locaties. Ik ben in Drogeham degene die in de nacht aanwezig is en met jongeren ontbijt.

Hoe ziet een gemiddelde dag eruit als Trainingshuis medewerker?
Je dienst begint om 15.00 uur ’s middags, dan loop je naar het planbord om te kijken wie waar is, je zoekt contact met de jongeren, en leest de overdracht. Om 16.00 uur is er een ongedwongen moment om samen koffie, thee of ranja te drinken en de dag door te spreken met de jongeren. Hierna begint rond 17.00/17.30 uur het kookritueel. Jongeren gaan voor zichzelf koken en moeten plannen en overleggen over hoe laat zij gebruik kunnen maken van de faciliteiten.

Zo moeten ze rekening houden met andermans schema’s en eigen verplichtingen. Denk hierbij aan voetbaltraining of een bijbaan in de avond. Als begeleider is het je taak dit in goede banen te begeleiden, zodat er geen vlam in de pan raakt in zowel de pan als onderling. De kunst is om de jongeren te laten ervaren en te beschermen. Na het eetritueel beginnen de corvee taken, soms kan je als begeleider een jongere helpen met deze taken. Wanneer zij of hij bijvoorbeeld moet overwerken. Dat je eventueel helpt stofzuigen als de jongere dweilt.

”We helpen echt mee in het zorgtraject van de jongeren, en zijn geen commandeurs”

De jongere vindt het fijn als de begeleiders echt meehelpt en niet de commandeur wordt. Tot slot komt het vrije tijd gedeelte, de moeilijke en ongeplande tijd. Vanaf een uur of 19.30 kunnen de jongeren zich bezig houden met vrijetijdsindeling. Sommige jongeren vinden dit moeilijk in te delen, hier help je als begeleider bij door middel van spelletjes doen of gezellig samen kletsen. Met iemand tv kijken is ook werken, contact is erg belangrijk in combinatie met het werken aan de gestelde doelen die er zijn.

Wat zijn de grootste successen tot nu toe en waarom?
In 2016 kwam er een jongeman bij ons wonen, bijna 18 jaar en afkomstig vanuit de gesloten jeugdzorg. Na een traject in de open setting van deze zorgaanbieder kwam hij wonen in het Trainingshuis in Drogeham. Hier had hij naast het aanleren van vaardigheden ook de uitdaging om te leren omgaan met zijn verleden. Waarin hij vaak te horen heeft gekregen dat het niks zou worden met hem. Als we hem vroegen wat is je grootste wens? Dan was zijn antwoord steevast; “Ik heb geen grote wensen, gewoon huisje, boompje, beestje zonder hulpverlening.”

Na een intensief traject in het Trainingshuis is hij uiteindelijk uitgestroomd naar een eigen woning. Tegen de verwachtingen van de buitenwacht in heeft hij zijn huisje perfect op orde, woont hij nu samen en heeft hij een vaste baan in de bouw! Als afscheid hebben wij hem een boompje in een pot gegeven. Hij vroeg om huisje boompje beestje en die heeft hij mede door ons, gekregen!

”Als afscheid hebben wij hem een boompje in pot gegeven. Hij vroeg om huisje boompje beestje en dit heeft hij gekregen!”

Onderscheiden we ons van andere aanbieders van Trainingshuizen? Zo ja, hoe?
Ja, het geluid wat wij terugkrijgen van gemeentes en voogdij instellingen zit in onze benadering waarin wij gespecialiseerd zijn en de sfeer van onze Trainingshuizen. Onze locaties zijn gelokaliseerd in een normale woonwijk geen instellingsterrein. Hiernaast krijgen de jongeren de vrijheid om eigen inrichting toe te voegen aan zijn of haar kamer. De betrokkenheid van de jongeren en kunde is groot. Wij geven de jongeren zoveel mogelijk eigen regie, wat wel passend is bij de takenlast en wat de jongere aankan.

Wat maakt het werken in een Trainingshuis zo speciaal?
Dit is speciaal omdat een gigantisch leuke doelgroep is. Je bent bezig met vooruitgang, ontwikkeling, jongeren iets aanleren. Sommige jongeren komen uit ontzettend vervelende situaties en je ziet ze echt groeien. Zo heeft er een jongere drie jaar lang zijn dag- en nacht ritme omgedraaid door een gameverslaving. Hierdoor viel hij uit het onderwijs, uit zijn sociale leven en had hij geen contact meer met zijn familie.

Wij hebben samen met de jongere dit stap voor stap omgedraaid naar iemand die nu overdag wakker is, minder gamed, beter kan omgaan met tegenslagen en is weerbaarder geworden. Zo heeft hij uit eigen initiatief een bijbaan bij de Albert Heijn voor 12 uur per week. Hij fietst in de vroege ochtend 13 kilometer naar de Albert Heijn om drie uur te werken om vervolgens weer 13 kilometer terug te fietsen met een glimlach op zijn gezicht.

”Deze jongere fietst nu elke dag 13 kilometer naar zijn bijbaan bij de Albert Heijn en terug met een glimlach op zijn gezicht”

Wat is de grootste uitdaging in je werk?
De grootste uitdaging is om samen met het systeem, de ouders, voogdij zo samen te werken dat de jongeren er de meeste profijt van heeft. Het afstemmen met de ouders is hierbij cruciaal, wie doet wat? Wij doen de opvoeding, en begeleiden de ouders met het loslaten van hun kind. Dit kan leiden tot onbegrip, verdriet, een falende ouder gevoel. Dit krijgen wij erbij en hier investeren we op, wij gaan de moeilijke situaties met de jongeren in. We zeggen vaak: wij gaan de ruzies maken en jullie kunnen gezellig bak koffie drinken. Samenwerken  met alle partijen is een uitdaging, wij zijn hierin een onderdeeltje wat een gezinssysteem weer geluk kan geven.

Naast de grote uitdaging is er het heftigste van ons werk; De achtergrond verhalen die we regelmatig horen. Met name van de jongeren die uit hele vervelende situaties komen. Daarnaast is het prachtig om te zien hoe veerkrachtig onze jongeren zijn in de omgang met hun verleden. Ze hebben een doel: Op zichzelf wonen en dat zullen ze halen ook.

Wat geeft jouw baan de meeste voldoening?
Een succesvolle afsluiting, dat je jaren later nog een jongere tegenkomt en een uitnodiging krijgt om bij hem of haar een bak koffie te komen drinken in een eigen gekocht huis! 

Hoeveel jongeren hebben wij inmiddels al succesvol geholpen naar een volgende stap?
We zitten rond de 30 afgesloten trajecten sinds 2015. We groeien pas dit jaar in aantallen, dit is een mooi percentage, rekening houdend met dat de trajecten ongeveer 1.5 tot 2 jaar duren.

Wat voor jongeren komen in aanmerking voor een Trainingshuis?
Ben je tussen de 16 en 23 jaar, heb je om een of andere reden de pech dat je niet meer thuis kan wonen, en wil je werken richting een eigen plek zelfstandigheid? Dan is een Trainingshuis geschikt voor jou. Je hebt een lichtverstandelijke beperking, een IQ boven de 70 of gewoon HAVO is ook prima. We werken met jongeren met gedragsstoornis, ADHD, autisme, TOS. Sommige hebben een rotjeugd gehad met trauma, ook hierin zijn wij gespecialiseerd en is er plek voor. Wij begeleiden en behandelen op de 3 gebieden; Wonen, Werken en Vrijetijd.

Welk advies zou je nieuwe medewerkers van Trainingshuizen mee willen geven?
Maak contact met de jongeren werk samen met het team geniet van je werk vooral en besef dat deze jongeren wel een rot jeugd vaak gehad hebben maar ze zitten niet te wachten op medelijden. Zie hoe leuk deze jongeren zijn en geniet van het werken met hen. Laat ze zien dat ze erbij horen, goed genoeg zijn en veel kunnen bereiken.

Aanmelden voor een Trainingshuistraject kan hier.
Lees hier meer over onze Trainingshuizen.